χρωστάμε μόνον
το φως του κόσμου
(1979)
η επανάσταση αγναντεύει το άπειρο
(1979)
είμαι ένα πυρωμένο σίδερο
που ανεξίτηλο σφραγίζει
στη μήτρα σου το μέλλον
κάθε σου ηδονικός σπασμός
μια οιμωγή του κόσμου που γεννιέται
είμαι η ίδια η ζωή
και είμαι αθάνατος
(1979)
το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου
(1979)
ο έρωτας ραπίζει
το πέτρινο πρόσωπο της ανυπαρξίας
(1980)
φύλλο το φύλλο απόρθητη
στην έρημο η όαση θα φυτρώσει
(1991)
οι νεκροί
για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά ή την αγάπη
(1991)
τα όνειρα που μείναν όνειρα
κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου
στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης
(1994)
παρέκει ούτε μια μοίρα αστέρι μου
λιγότερο ούτε ένα στίχο από τον ουρανό
(1997)
κι όσο χρόνο τον χρόνο στο βάθος σβήνεις
τόσο πιο καθαρά λάμπεις στα μάτια μου
(1999)
σε ξένες θάλασσες για πάντα χάθηκε η Κυριακή
με το βαθύ γαλάζιο ιστιοφόρο των ματιών της
(1999)
σε κάποιαν άλλη εποχή πρέπει να ζήσαμε μαζί
σε κάποια χώρα μακρινή σε ξέρω
(1999)
έζησα χρόνια, διάβασα, ταξίδεψα,
όμως ποτέ δεν έμαθα ποιος είμαι
(1999)
βραχνά οι σειρήνες μας καλούν μες στην ομίχλη
(1999)
είμαι όσα μου δόθηκαν
μια στάλα κόκκινο στο απέραντο του μπλε
ένα ελάχιστο κομμάτι από το τίποτα
(1999)
το δέος μέσα μου ιχνηλατώ
να ζωγραφίσω το δικό του φως
(2002)
το κάθε τι ένα τίποτα κι ένα αιώνιο μυστικό
το κάθε τι ένα τίποτα και ένα θαύμα
(2002)
υπάρχει μέσα μου ένα φως
που αστράφτει μέσα στη μεγάλη νύχτα
και δεν παραδίδεται
(2002)
με δέος προφέρεται η ποίηση
καθώς προφέρει ανθίζοντας
ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του
(2002)
το ποίημα επιλέγει τον δικό του χρόνο
για να γεννηθεί
είναι ένας ξένος που κατοικεί από παλιά στο σπίτι μας
(2002)
όλα θα ξαναγίνουν χώμα
όλα θα παραμείνουν ανεξιχνίαστα
και θ’ απλωθεί μπροστά μας το μεγάλο τίποτα
και η απόλυτη ελευθερία
(2002)
δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας
που ήταν τα πάντα
(2007)
άνθη της μνήμης
εξαίσια άνθη του νερού
(2007)
εσύ τρομάζεις κι εγώ τρέμω
μα σ’ αγαπώ
μ’ όλα τα γράμματα
μ’ όλα τα ρήματα
τα επιφωνήματα
με τη σιωπή μου
σ’ αγαπώ
(2009)
2 σχόλια:
Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο σπουδαίο είναι αυτό σου το ποίημα για τα δέντρα. Και πόσο υπέροχο.
Ψάχνοντας από καιρό ποιήματα με θέμα τα δέντρα και τι δε βρήκα. Πράματα και θαύματα.
Eλλήνων και ξένων ποιητών. (27 σελίδες του word).
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ωραία ποιήματα. Ασύλληπτο. Όλα για τα δέντρα.
Ανάμεσά τους κατέχει θέση ξεχωριστή το δικό σου. Και στην καρδιά μου.
(Έχω επίσης διαλέξει άλλα δύο δικά σου: μοναχικό παιδί κάτω απ' το δέντρο
και
καμιά φορά σαν δέντρο ή σαν πουλί)
Χάρισμά σου η μουσική
Tree Song - René Aubry
http://www.youtube.com/watch?v=QoS42IBnpao
Aν προτιμάς τζαζ, σου τον έχω έτοιμο τον
Jan Garbarek Group - Once I Dreamt A Tree Upside Down
http://www.youtube.com/watch?v=Uw4oc5fKzO4
Το δάσος είναι η πατρίδα μας, Κική μου, και τα δέντρα το πρώτο σπίτι μας. Είναι κοινές οι ρίζες μας.
Ναι, έχω γράψει πολλά για τα δέντρα. Και μερικά που δεν τα ξέρεις. Και δεν με εκπλήσσει καθόλου το γεγονός ότι έχουν εμπνεύσει πολλούς ποιητές και όχι μόνο. Υπάρχει πιο όμορφο, πιο ολιγαρκές, πιο γενναιόδωρο και ευεργετικό πλάσμα στον κόσμο;
Χαίρομαι πολύ που σου αρέσει αυτό το ποίημά μου και σε ευχαριστώ από καρδιάς για τα καλά λόγια και για τα δώρα σου. Να είσαι καλά, γλυκειά μου.
Δημοσίευση σχολίου